Bütün kedi sahiplerinin içinde hep aynı şüphe vardır: “Acaba sokakta daha mı mutlu olurdu?” Ben kendi adıma bunun cevabını buldum, rahatım.
“Bu gitse gitse nereye gider? En fazla iki sokak açılır. Ufku o kadar! Ama imkanı yok, gidemiyor. E, benim de kendime göre bir ufkum, gitmek istediğim yerler var ama imkanım yok, gidemiyorum. Gitmeyi verelim… Mutsuzluğumuz da bu olsun!” Bir de şöyle düşünürler, “Kendi seçebilseydi acaba hangisini tercih ederdi? Sokağı mı, evi mi?” Ve onun yerine bir türlü karar veremezler… Yahu sen insan halinle karar veremiyorsun, bir kediden bu sorunun cevabını beklemek biraz ağır kaçmıyor mu?? Ne istermişmiş???
Sanki söylese yapacak! Dile gelirmiş mesela…
“Kendini sahibim sanan insan parçası, aç şu kapıyı gittirip gideyim. Hatta bence kapıyı aralık bırak belki başka gidenler de olur!” dermiş! Belki de söylüyordur kendi dilince…
Ama anlayan kim?
İnsan insanı anlamazken! Nereye kadar?
Hani kediyi küçükken eve aldıysan çok sorun yok da…. Aslında onlarda da bir merak oluyor. Bir kaçma içgüdüsü, sokak kokusu falan çekiyor. Hadi onu bir-iki azarlayıp içeri sokarsın.
Ama bir sokak kedisini eve almaya niyetlendiysen… İşin zor! Hayvan psikolojisinden anlayan veterinerler, sokağa yani özgürce dolaşmaya, çiftleşmeye, avlanmaya alışmış bir hayvanın dört duvar arasına hapsedilmesinin onun açısından hoş olmayacağım söylüyorlar.
Düşünsene, yıllarca kafasına göre takılmış; istediği yerde yatmış, istediği yerde kalkmış! Sıkıldığı anda kıçını dönüp gitmiş. Arkasına bakmadan hem de! Bazen üşümüş, bazen tekme yemiş ama burnunun dikine gitmiş.
Şimdi diyorsun ki, “Sadece burada yatacaksın!” Tabii önceleri sıcacık bir yuva, tehlikelerden uzak bir yaşam hoşuna gitmiştir de, nereye kadar?
O, sıcacık evinde koltuğunun üzerinde miskin miskin yatarken aklından geçenleri bilemeyiz! Sorsan, “Ne düşünüyorsun?” diye, ne diyeceği belli: “Hiiç…” “Sokağı özledim” demez.
Ama aklı oradadır. Çünkü sokakta oynadığı, ilişki kurduğu, birlikte avlandığı, hatta kavga ettiği ‘başka kediler’ vardır.
Bu nedenle veterinerler sokak kedisi sahiplerini uyarıyorlar: “Kedi sokağın tadını aldığı için her fırsatta oraya dönme denemesi yapabilir.” İçgüdüsü ne olacak?
Ha, onu çok mu sevdin? İlla da eve alacağım mı diyorsun? Bunu da düşünmüşler, diyorlar ki: “Onu eve alıyorsak sokaktaki gibi yeni bir sosyal yaşam suna biliyorsak, kedimiz mutlu olabilir.” Sosyal yaşam derken?
En önemlisi, avlanma içgüdüsü tatmin edeceksin. Av mı olursun, ne olursun bilemem! Artık…
Ya üşenmeyip, bıkmadan usanmadan onu oyalayacaksın…
Ya bırakacaksın, çıkıp dolaşıp gelecek…
Ya da sokak kedisinden vazgeçeceksin! Başka çaren yok! Çünkü bir sokak kedisi, asla ev kedisine dönüşmez!
