Bütün kedi sahiplerinin içinde hep aynı şüphe vardır: “Acaba sokakta daha mı mutlu olurdu?” Ben kendi adıma bunun cevabını buldum, rahatım.Â
“Bu gitse gitse nereye gider? En fazla iki sokak açılır. Ufku o kadar! Ama imkanı yok, gidemiyor. E, benim de kendime göre bir ufkum, gitmek istediÄŸim yerler var ama imkanım yok, gidemiyorum. Gitmeyi verelim… MutsuzluÄŸumuz da bu olsun!” Bir de şöyle düşünürler, “Kendi seçebilseydi acaba hangisini tercih ederdi? Sokağı mı, evi mi?” Ve onun yerine bir türlü karar veremezler… Yahu sen insan halinle karar veremiyorsun, bir kediden bu sorunun cevabını beklemek biraz ağır kaçmıyor mu?? Ne istermiÅŸmiÅŸ???Â
Sanki söylese yapacak! Dile gelirmiÅŸ mesela…Â
“Kendini sahibim sanan insan parçası, aç ÅŸu kapıyı gittirip gideyim. Hatta bence kapıyı aralık bırak belki baÅŸka gidenler de olur!” dermiÅŸ! Belki de söylüyordur kendi dilince…Â
Ama anlayan kim?Â
Ä°nsan insanı anlamazken! Nereye kadar?Â
Hani kediyi küçükken eve aldıysan çok sorun yok da…. Aslında onlarda da bir merak oluyor. Bir kaçma içgüdüsü, sokak kokusu falan çekiyor. Hadi onu bir-iki azarlayıp içeri sokarsın.Â
Ama bir sokak kedisini  eve almaya niyetlendiysen… Ä°ÅŸin zor! Hayvan psikolojisinden anlayan veterinerler, sokaÄŸa yani özgürce dolaÅŸmaya, çiftleÅŸmeye, avlanmaya alışmış bir hayvanın dört duvar arasına hapsedilmesinin onun açısından hoÅŸ olmayacağım söylüyorlar.Â
Düşünsene, yıllarca kafasına göre takılmış; istediÄŸi yerde yatmış, istediÄŸi yerde kalkmış! Sıkıldığı anda kıçını dönüp gitmiÅŸ. Arkasına bakmadan hem de! Bazen üşümüş, bazen tekme yemiÅŸ ama burnunun dikine gitmiÅŸ.Â
Åžimdi diyorsun ki, “Sadece burada yatacaksın!” Tabii önceleri sıcacık bir yuva, tehlikelerden uzak bir yaÅŸam hoÅŸuna gitmiÅŸtir de, nereye kadar?Â
O, sıcacık evinde koltuÄŸunun üzerinde miskin miskin yatarken aklından geçenleri bilemeyiz! Sorsan, “Ne düşünüyorsun?” diye, ne diyeceÄŸi belli: “Hiiç…” “Sokağı özledim” demez.Â
Ama aklı oradadır. Çünkü sokakta oynadığı, iliÅŸki kurduÄŸu, birlikte avlandığı, hatta kavga ettiÄŸi ‘baÅŸka kediler’ vardır.Â
Bu nedenle veterinerler sokak kedisi sahiplerini uyarıyorlar: “Kedi sokağın tadını aldığı için her fırsatta oraya dönme denemesi yapabilir.” İçgüdüsü ne olacak?Â
Ha, onu çok mu sevdin? Ä°lla da eve alacağım mı diyorsun? Bunu da düşünmüşler, diyorlar ki: “Onu eve alıyorsak sokaktaki gibi yeni bir sosyal yaÅŸam suna biliyorsak, kedimiz mutlu olabilir.” Sosyal yaÅŸam derken?Â
En önemlisi, avlanma içgüdüsü tatmin edeceksin. Av mı olursun, ne olursun bilemem! Artık…Â
Ya üşenmeyip, bıkmadan usanmadan onu oyalayacaksın…Â
Ya bırakacaksın, çıkıp dolaşıp gelecek…Â
Ya da sokak kedisinden vazgeçeceksin! Başka çaren yok! Çünkü bir sokak kedisi, asla ev kedisine dönüşmez!